ای عطر با دهای بهشتی سراسرت                      خورشید تاهمیشه غزل خوان دفترت

ای آیه آیه آمده از لحظه های ناب                         نی نامه ها سروده به نی سوره سرت

آیینه ساز حیرت اینقوم تشنه ای                          خواندی حدیث عشق و نکردند باورت

در متن خاک یک تنه فریاد می زدی                        جاری به گوش آب ندای رساترت

خورشید در میا ن دو پلکش به خون نشست          آنجا که دید کشتی در خون شنا ورت

زانو زدند پیش تو افلا کیان به خاک                        نوشیده اند جرعه پاکی زساغرت

شعر از: عصمت حبیبی