فتم:چقدر احساس تنهایی میکنم.

گفت:من که نزیکم.(بقره-۱۸۶)

گفتم :تو همیشه نزدیکی،من دورم کاش میشد بهت نزدیک بشم.

گفت:هر صبح و عصر،پروردگارت روپیش خودت ،باخوف و تضرع و با صدای آهسته یاد کن.(اعراف-۲۰۵)

گفتم:این هم توفیق میخواهد!

گفت:دوست ندارید خدا شمارو ببخشد؟!(نور-۲۲)

گفتم:معلومه که دوست دارم منو ببخشی!

گفت:پس از خدا بخواهید شمارو ببخشه و بعد توبه کنید.(هود-۹۰)

گفتم:با این همه گناه آخه چه کار میتونم کنم؟

گفت:مگه نمیدونید خداست که توبه رو از بنده هاش قبول میکند؟!(توبه-۱۰۴)

گفتم:دیگه روی توبه ندارم.

گفت:ولی،خدا عزیزوداناست، او آمرزنده گناه و پذیرنده توبه است.(غافر-۲و۳)

گفتم:با این همه گناه،برای کدوم گناهم توبه کنم؟

گفت:خدا همه گناه هارو می بخشه.(زمر-۵۳)

گفتم:یعنی بازم بیام؟بازم منو می بخشی؟

گفت:به جز خدا کیه گناهان رو ببخشه؟(آل عمران-۱۳۵)

گفتم:نمیدونم چرا همیشه در مقابل این کلامت کم میارم!آتیشم میزنه،ذوبم می کنه،عاشق میشم توبه میکنم!!!

گفت:خدا همه توبه کننده ها و هم اونایی رو که پاک هستند دوست داره.(بقره-۲۲۲)

گفتم:دربرابر این همه مهربونیت چه کار میتونم بکنم؟

گفت:ای مومنان ،خدارو زیاد یاد کنید و صبح وشب تسبیحش کنید.او کسی است که خودش و فرشته هاش بر شما درود و رحمت میفرستن،تا شمارو از تاریکی ها به سوی روشنایی ببرن،خدا نسبت به مو منان مهربونه.(احزاب-۴۱تا۴۳)