شايد اسم بازي «پو » ( pou) را نشنيده ‌باشيد اما بدون شک در اطرافتان آدم‌هاي بسياري را ديده‌ايد که در تبلت يا صفحه‌هاي کوچک تلفن‌ همراهشان در حال بازي با يک موجود کوچک مثلثي‌اند و گاه‌گاهي هم قربان صدقه آن مي‌روند. بازي «پو » (pou) يک بازي فانتزي براي گوشي‌هاي هوشمند است که در آن با موجودي مواجه مي‌شويد که رنگش قهوه‌اي است و چشم‌هاي بزرگي دارد. روي صفحه گوشي‌تان مي‌ايستد و با آن چشم‌هاي درشت نگاهتان مي‌کند و منتظر است تا پدر و مادرش را پيدا کند، وقتي که مادر يا پدرش شديد، ديگر همه مسئوليت‌هايش گردن شماست.

بايد سر وقت به او غذا بدهيد، سر وقت با او بازي کنيد، او را بخوابانيد، تميزش کنيد و… اگر غذاي «پو » دير شود يا فراموش کنيد با او بازي و تميزش کنيد، صداي اعتراضش بلند مي‌شود و با هشدارهاي متفاوت مدام حضور خود را يادآوري مي‌کند. از طرف ديگر، وقتي هم که مرحله‌تان بالا برود، با جمع‌آوري سکه مي‌توانيد برايش خريد کنيد و توقعاتش را برآورده کنيد؛ خلاصه هر کاري که مي‌شود براي يک بچه انجام داد!

بدون مرز سني

امروز مي‌بينيم که محبوبيت اين موجود کوچک و عجيب، مرز سني و جنسيتي را شکسته و ممکن است هر کس با هر تحصيلات و سن و جنسيتي، يک بچه قهوه‌اي نيازمند به رسيدگي و توجه در گوشي يا تبلتش داشته باشد و در برابر او احساس مسئوليت ‌کند. البته نبايد فراموش کرد خانم‌ها طرفداران پر و پاقرص‌تري هستند. اين بازي ساده چه ويژگي‌هايي دارد و چه نيازهايي را تامين مي‌کند که چنين توانسته افراد زيادي را معتاد خود کند، ‌تا جايي که بعضي‌ها حاضرند بيشتر از آنکه به فرزند خود توجه نشان ‌دهند، اين ««پو »»ي کوچک را تر و خشک کنند؟

چرا بازي pou اين قدر همه‌گير شده‌ و خيلي‌ها را معتاد خود کرده‌ است؟

چرا بازي pou دوست‌داشتني است؟

در نگاه اول بازي «پو » به نظر بازي بسيار آرام و ساکني جلوه مي‌کند. بازي‌اي که هيچ هيجاني در آن وجود ندارد و شما صرفا در آن با يک موجود کوچک و ساکن مواجه هستيد اما در باطن اين بازي هدف اصلي خود را ارضاي نيازهاي احساسي ما قرار داد‌ه‌ است، مثلا همين ظاهر دوست‌داشتني «پو »، چشمان درشت او که ترحم هر کسي را برمي‌انگيزد و حتي احساس خوبي در فرد به وجود مي‌آورد، نگاه معصوم «پو » يا حتي لبخند شادي که دارد، مي‌تواند در راستاي تامين نيازهاي عاطفي ما باشد. يعني نيازهاي عاطفي که در روابط بين‌‌فردي ما ديده مي‌شود و اگر با کسي رابطه برقرار ‌مي‌کنيم، در او به دنبال اين‌گونه چيزها مي‌گرديم. اين بازي خيلي هوشمندانه روي همين جنبه‌هاي شخصيتي آدم‌ها دست گذاشته‌ و در ظاهر هم خوب از پس آنها برآمده ‌است و حداقل به صورت کاذب توانسته اين نيازهاي عاطفي را ارضا کند.

از حيوانات مکانيکي تا «پو » ديجيتال

اينکه در واقعيت زندگي مدرن آدم‌ها دچار کمبود عاطفي هستند، چيز جديدي نيست و شايد ما بارها آن را شنيده و خودمان هم با گوشت و «پو »ستمان آن را درک کرده‌ايم. زندگي مدرن خيلي ايزوله است و در آن روابط بين‌فردي خيلي کمتر شده‌ و اينترنت و فراورده‌هاي الکتريکي و ديجيتال همه جا را گرفته‌اند. تبادل احساسات کمتري بين افراد وجود دارد و همين باعث شده ‌است که نيازهاي عاطفي و احساسي آدم‌ها ديگر آنقدر که بايد ارضا نشود، آوردن حيوانات خانگي مثل سگ و گربه و… همه نشان از تمايل به ارضاي اين نياز‌هاي احساسي، عاطفي است. حتي در روزگاري نه‌چندان دور در کشورهاي ديگر، برخي مردم رو به حيوان مکانيکي مي‌آوردند مثلا سگ دست‌آموز مکانيکي مي‌خريدند تا بتوانند با او ارتباط عاطفي برقرار کنند و سرگرم شوند. حالا جاي آن حيوانات مکانيکي را فراورده‌‌هاي ديجيتال پرکرد‌ه‌اند، مثل همين بازي ««پو » »که شخصيتش دردسرها و قيمت کمتري دارد ولي در عين حال مي‌تواند تا حدي آن نيازهاي مربوط به سرگرمي و عاطفي را برطرف کند. در واقع نياز همان نياز هميشگي است که در انسان‌ها از روزگاران گذشته وجود داشته اما شکل ارضاي آن با توجه به شرايط زمان تغيير کرده ‌است.

حس مادري و پدري را بيدار مي‌کند

در بازي «پو » قرار است شما يک موجود کوچک را پرورش دهيد، غذا دهيد، تميزش کنيد و… همه اينها مي‌تواند حس مادر يا پدر بودن را در شما بيدار کند. در اين دوره‌اي که آدم‌ها مثل قبل درگير بچه‌دار شدن و بچه‌داري نيستند، پرداختن به اين نياز کمي کمرنگ‌تر شده ‌است و در نتيجه اين موجود کوچک شايد بتواند اين احساسات را بيدار و به‌طور کاذب تا حدي اين خلاهاي وجودي را پر کند.

علاقه‌مندان «پو » از نوجوان‌ها تا مسن‌ها

اينکه انسان به ازدواج نياز دارد تا بتواند خانواده تشکيل دهد و در راستاي همين خانواده فرزندآوري داشته ‌باشد، بحثي است که بارها متخصصان مختلف در مورد آن صحبت و نظرهاي خود را اعلام کرده‌اند. اينکه اينها نيازهاي اوليه انسان‌هاست که حس والد بودن را تجربه و احساسات مادري و پدري را در خود پيدا کنند حتي مي‌توان گفت اين نياز به مادري يا پدري مربوط به سن خاصي هم نيست و احتمالا از همان دوران بچگي در روابط با پدر و مادر خيلي از اين احساسات شکل مي‌گيرد. مثلا از همان سنين کودکي دخترها دوست دارند در قبال عروسک‌هايشان نقش مادري را ايفا کنند. همين را مي‌توان در تمايل گروه‌هاي مختلف سني به بازي «پو » مشاهده کرد؛ تنها افرادي که در سن ازدواج هستند يا سن ازدواج آنها گذشته‌ است، از علاقه‌مندان اين بازي نيستند بلکه مثلا نوجوانان 14 يا 15 ساله يا کوچک‌تر هم از بازي با اين موجود بامزه لذت مي‌برند. افراد متاهل يا مسن‌تر هم از بازي با آن لذت مي‌برند و ساعتي از روز خود را به مراقبت از اين «پو »ي کوچک اختصاص مي‌دهند چون اين نياز به احساس مادر يا پدر بودن وجود دارد و وقتي طبيعي ارضا نشود، فرد راه جايگزين را در پيش مي‌گيرد که راه ديجيتال و الکترونيک يکي از اينهاست.

چرا بچه‌دارها هم pou را دوست دارند؟

همان‌طور که وقتي روابط بين‌فردي کم مي‌شود، آدم‌ها به سمت وايبر، واتس‌آپ، وي‌چت و… تمايل پيدا مي‌کنند تا بتوانند نياز به برقراري ارتباط را به‌نوعي در خود ارضا کنند و از اين جنبه احساس کمبود نکنند، وقتي نيازهاي احساسي در روابط بين‌فردي تامين نشد، خواه‌ناخواه به سمت بازي‌هاي ديجيتالي چون «پو » روي مي‌آورند که مي‌تواند به آنها در ارضاي نيازهايشان کمک کند. همين است که مي‌بينيم حتي يک خانم بچه‌دار هم جذب اين موجود کوچک مي‌شود.

نياز به بچه‌دار شدن غريزي است يا محيطي؟

به‌طور حتم مي‌توان گفت نياز به بچه‌دارشدن غريزي است و مهم‌ترين چيزي که باعث بقاي موجودات طي تمام دوران‌ها شده، همين غريزه است بنابراين نمي‌توان گفت چيزي است که محيط به ما ياد داده‌است. البته محيط مي‌تواند تا حدي در تقويت يا تضعيف آن موثر باشد ولي صددرصد نياز به مادر يا پدر بودن در غريزه بشر وجود دارد.

شايد با تئوري بتوان گفت آدم‌هايي که بچه‌دار نمي‌شوند، احتمال دارد بيشتر دچار مشکلات رواني شوند، البته تاکنون هيچ مطالعه تجربي در اين مورد وجود نداشته ‌است و نمي‌توان در مورد آن به‌طور قطع نظر داد اما مي‌توان گفت اگر اين نياز ارضا نشود، خواه‌ناخواه فرد به راه‌هايي کشيده ‌مي‌شود که بتواند اين نياز را تامين کند. حالا اينکه آن راه جايگزين چقدر بيمارگونه يا سالم است نمي‌توان نظر قطعي داد اما نبايد فراموش کرد وقتي تامين نيازي راه طبيعي خودش را طي نکند ممکن است عوارض و مشکلاتي را به دنبال بياورد.