نامه های پدر

خشم وغضب

فرزندم!

خشم آتشی است فروزنده هرکه آن را فروخورد خاموشش سازد وهرکه رهایش کند خود نخستین کسی است که بدان می سوزد.

خشم آتش دل هاست وموجب رنج ودردو کینه های نهان را برافروزد .

خشم دشمن است او رابرخود مسلط مسازکه عقل را تباه می سازد و ازدرستی دور می گرداند وصاحبش را هلاک کرده وزشتی های شخص را هویدا می نماید.

تندی مرتبه ای از دیوانگی است؛چه صاحبش پشیمان می شود واگر پشیمان نشود البته دیوانگی اش سخت است. وبرتو باد دوری از غضب که اولش دیوانگی وآخرش پشیمانی است وبترس از خشم غضب که آن آتشی است سوزنده!

دلبندم!

خشم شراست که اگر فرمانش بری هلاکت سازد زیرا هنگامی که آتش خشم فروزان گردد شیطان مسلط می شود وبرای آدمی دشمن ترین دشمن غضب و شهوتش باشد.

بهوش باش که غضب بسیار بد یاری است چون عیوب را ظاهر می سازد ٬ بدی را نزدیک وخوبی را دور می کند٬ وبدان که گمراهی همه مردم از خواهش های خشم وشهوت آنهاست ولذا فرمان خشم را بردن سبب پشیمانی و سرکشی می گردد.ٰ

__________________________

1.نامه های پدر .جعفر موذنی .انتشارت نورین سپاهان چاپ دوم تیرماه 1387ص 17