جهان پر از غزل دستهای تو عباس         دوباره تشنه موج صدای تو عباس

طلوع نور شما از غروب عاشورا            هماره همدم و مهر و وفای تو عباس

همیشه آب روان گریه می کند یکسر      از اینکه دیده دودست جدای تو عباس

چه نقش های قشنگی به کربلا جاریست     که دم زند همه دم از صفای تو عباس قسم به مشک و به دست و به چشم گریانت     که مانده در دل دوران نوای تو عباس صفای نور دو چشمت به کربلا گل کرد           چنان که زائر عشقت به پای تو عباس

رها نمی شوم از آستان قدسی تو          زبس که نوحه سرودم برای تو عباس  

شعر از ع.کیانی