ماه فرو ماند از جمال محمد

سرو نرويد به اعتدال محمد

قدر فلك را كمال ومنزلتي نيست

در نظر قدر با كمال محمد

وعده ديدار هر كسي به قيامت

ليله اسري شب وصال محمد

آدم و نوح و خليل و موسي وعيسي

آمده مجموع در ظلا‌ل محمد

عرصه گيتي مجال همت او نيست

روز قيامت نگر مجال محمد

و آنهمه پيرايه بسته جنت فردوس

بو كه قبولش كند بلا‌ل محمد

شمس و قمر در زمين حشر نتابد

نور نتابد مگر جمال محمد

همچو زمين خواهد آسمان كه بيفتد

تا بدهد بوسه بر نعال محمد

شايد اگر آفتاب و ماه نتابد

پيش دو ابروي چون هلا‌ل محمد

چشم مرا تا بخواب ديد جمالش

خواب نميگيرد از خيال محمد

سعدي اگر عاشقي كني و جواني

عشق محمد بس است و آل محمد