هر اشك ريختني براي شهدا باارزش است؟

مي دانيم چرا براي شهدا گريه مي كنيم؟ هرچيز كه دليلش جهالت باشد باارزش نيست حتي اشك ريختن براي شهدا

خدا نكند كسي آنقدر نسبت به شهدا جاهل باشد كه مثلا براي جواني شهدا گريه كند يا بر بي فرزندي پدري و مادري يا …

اشك هاي ترحم انگيز براي هركس معنا داشته باشد، براي شهدا بي معناست.براي كساني كه در قهقهه مستانه شان و درشادی وصولشان عند ربهم یرزقونند.(به عنوان نمونه بخوانيد:خنده در هنگام دفن! ) آنها بايد براي ما اشك بريزند، به ما ترحم كنند، دلشان به حال پدر و مادرهايمان بسوزد .

اين ماييم كه از دست رفته ايم و بايد به دست بياييم.

اين ماييم كه ترحم انگيزيم، اين ماييم كه هنوز زنده نيستيم، «امواتا» را شاملیم، « بل احياء » را هنوز دور دوریم!

اين پدر و مادرهاي ما هستند كه دلسوزي لازم دارند كه هنوز معلوم نيست عاقبت فرزندشان چه مي شود و با هر نسيم يا باد يا طوفاني كه بوزد به كدامين سو خم مي شود!

بيچاره من! بيچاره هر آن كسي كه هنوز به مرحله ي شهادت نرسيده ، هنوز «لاتخف» نشنيده، هنوز عشق تو در قلبش حك نشده، هنوز شيطان به او اميد بسته، هنوز «همه جوره» تو تنها خدايش نشدي، هنوز «همه جوره» لايقت نشده، هنوز «‌من عرفني» را هم نچشيده، چه برسد به «و انا ديته».

مي ترسم خدا!

چقدر محتاج توام خدا! براي خودم، براي همه خواهر ها و برادرهايم، براي همه …