عفت تو دفع بلاست حافظ حرمت خون شهداست تو گلی دسته گلی صد رنگی پیش گلچین منشین تو یکی گوهر تابنده بی مانندی خویش را خوار مبین

زندگی در نگهم گلزاریست
و تو با قامت چون نیلو فر
شاخه پرگل این گلزاری
گل صد رنگ امید
گل فردای امید
گل فردای بزرگ
گل فردای سپید
دیده بگشای و در اندیشه خوبی باش

غافل از باغ مشو
ای گل صد پر من
با تو در پر ده سخن می گویم
گل که پژمردشود جای ندارد در باغ
گل پژمرده بخندد برشاخ
کس نگیرد زگل پژمرده سراغ

ای سرا پا الماس از حرا می بهراس قیمت خود مشکن قدر خود را بشناس قدر خود را بشناس

تزاوَرُوا تحـابـوا و تصـافحُـوا و لا تحـاشمـوا؛

به دیدن یکدیگر روید تا یکدیگر را دوست داشته باشید و دست یکدیگر را بفشارید و به هم خشم نگیرید.

(بحارالانوار،ج78،ص 347)